Ay: Ocak 2021

Peygamber efendimizin Vedâ Haccında 124.000’den fazla Müslümana yaptıkları vâz ve nasîhatlar. Peygamberimizin Allahü teâlâ tarafından insanlara, doğru yolu göstermek için görevlendirilmelerinden sonra mübârek ağızlarından çıkan her söz, mânâ ve hakîkatler yönünden beşeriyete birer rehberdir. Bunlardan “Vedâ Hutbesi” olarak bilinen son haclarında buyurdukları hususların ise ayrı bir ehemmiyeti vardır. “Vedâ Hutbesi” değişmez prensip, kânun ve nizamlar olarak on dört asırdır, bütün insanlığa ulaşabildiği seviyenin çok üstünde bir insan hakları anlayışı getirmiştir. Peygamberimiz Vedâ Hutbesinde buyurdular ki:

“Hamd, Allahü teâlâya mahsûstur. O’na hamd eder, O’ndan yarlıganmak diler ve O’na tövbe ederiz. Nefislerimizin şerlerinden ve amellerimizin günahlarından Allahü teâlâya sığınırız. Allahü teâlânın doğru yola ilettiğini saptıracak, saptırdığını da doğru yola iletecek yoktur.

Şehâdet ederim ki, Allahü teâlâdan başka ilâh yoktur. O, birdir. O’nun eşi, ortağı yoktur. Ve yine şehâdet ederim ki, Muhammed O’nun kulu ve resûlüdür.

Ey Allahü teâlânın kulları! Ben size, Allahü teâlâdan sakınmanızı tavsiye ve O’na itâate sizi teşvik ederim. Size hayr olan şeyden söz açmak ister ve bundan sonra derim ki:

Ey insanlar! Sözümü iyi dinleyiniz! Bilmiyorum, belki bu seneden sonra sizinle burada ebedî olarak bir daha birleşemiyeceğim.

İnsanlar! Bu günleriniz nasıl mukaddes bir gün ise, bu aylarınız nasıl mukaddes bir ay ise, bu şehriniz (Mekke) nasıl mübârek bir şehir ise, canlarınız, mallarınız, nâmuslarınız da böyle mukaddestir. Her türlü tecâvüzden korunmuştur.

Eshâbım! Yârın Rabbinize kavuşacaksınız ve bu günkü her hâl ve hareketinizden muhakkak sorulacaksınız. Sakın benden sonra eski sapıklıklara dönüp de birbirinizin boynunu vurmayınız! Bu vasiyyetimi burada bulunanlar, bulunmayanlara bildirsin!Olabilir ki, bildirilen kimse, burada bulunup işitenden daha iyi anlayarak muhâfaza etmiş olur.

Eshâbım! Kimin yanında bir emânet varsa onu sâhibine versin! Fâizin her çeşidi kaldırılmıştır, ayağımın altındadır. Lâkin borcunuzun aslını vermeniz gerekir. Ne zulmediniz, ne de zulme uğrayınız. Allahü teâlânın emriyle, fâizcilik artık yasaktır. Câhiliyyetten kalma bu çirkin âdetin her türlüsü, ayağımın altındadır. İlk kaldırdığım fâiz de Adülmuttalib’in oğlu (amcam) Abbâs’ın fâizidir.

Eshâbım! Câhiliyyet devrinde güdülen kan dâvâları da tamâmen kaldırılmıştır. Kaldırdığım ilk kan dâvâsı Abdülmuttalib’in torunu (amcamoğlu) Rebîa’nın kan dâvâsıdır.

Ey insanlar! Harbedebilmek için haram ayların yerlerini değiştirmek, şüphesiz ki, küfürde çok ileri gitmektir. Bu, kâfirlerin kendisiyle dalâlete düşürüldükleri bir şeydir. Bir sene, helâl olarak kabul ettiklerini (bir ayı), öbür sene haram olarak îlân ederler. Cenâb-ı Hakk’ın helâl ve haram kıldıklarının sayısına uydurmak için bunu yaparlar. Onlar, Allahü teâlânın haram kıldığını helâl, helâl kıldığını da haram ederler.

Hiç şüphe yok ki, zaman, Allahü teâlânın yarattığı  gündeki şekil ve nizâmına dönmüştür.

Ey insanlar! Bugün şeytan, sizin şu topraklarınızda yeniden tesir ve hâkimiyetini kurma gücünü ebedî sûrette kaybetmiştir. Fakat siz; bu kaldırdığım şeyler dışında, küçük gördüğünüz işlerde ona uyarsanız, bu onu memnûn edecektir. Dîninizi korumak için bunlardan da sakınınız!

Ey insanlar! Kadınların haklarını gözetmenizi ve bu husûsta Allahü teâlâdan korkmanızı tavsiye ederim. Siz, kadınları, Allahü teâlânın emâneti olarak aldınız; onların nâmuslarını ve iffetlerini Allahü teâlâ adına söz vererek helâl edindiniz. Sizin kadınlar üzerinde hakkınız; onların da sizin üzerinizde hakları vardır. Sizin kadınlar üzerindeki hakkınız; onların, âile mahremiyetinizi, sizin hoşlanmadığınız hiçbir kimseye çiğnetmemeleridir. Eğer râzı olmadığınız herhangi bir kimseyi âile yuvanıza alırlarsa, onları hafifçe dövüp sakındırabilirsiniz. Kadınların da sizin üzerinizdeki hakları, meşrû bir şekilde, her türlü yiyecek ve giyeceklerini temin etmenizdir.

Ey müminler! Size bir emânet bırakıyorum ki, O’na sıkı sarıldıkça, yolunuzu hiç şaşırmazsınız. O emânet, Allahü teâlânın kitâbı Kur’ân-ı kerîmdir. (Başka rivâyetlerde; “Sünnetim” ve “Ehl-i beytim” diye de bildirilmiştir.)

Ey müminler! Sözümü iyi dinleyiniz ve iyi muhâfaza ediniz! Müslüman, Müslümanın kardeşidir ve böylece bütün Müslümanlar kardeştir. Din kardeşinize âit herhangi bir hakka tecâvüz, başkasına helâl değildir. Meğer ki gönül hoşluğu ile kendisi vermiş olsun.

Eshâbım! Nefsinize (kendinize) de zulmetmeyiniz. Kendinizin de üzerinizde hakkı vardır.

Ey insanlar! Allahü teâlâ her hak sâhibine hakkını (Kur’ân-ı kerîmde) vermiştir. Vârise, vasiyete lüzum yoktur. Çocuk kimin döşeğinde doğmuşsa, ona âittir. Zinâ eden için mahrûmiyet vardır. Babasından başkasına âit soy iddiâ eden soysuz, yâhut efendisinden başkasına intisâba kalkan nankör, Allahü teâlânın gazâbına, meleklerin ve bütün Müslümanların lânetine uğrasın! Cenâb-ı Hak, bu gibi insanların ne tövbelerini, ne de adâletle şehâdetlerini kabul eder.

Ey insanlar! Rabbiniz birdir. Babanız da birdir; hepiniz Âdem’in çocuklarısınız. Âdem ise topraktandır. Allah katında en kıymetliniz, takvâsı çok olanınızdır. Arabın Arap olmayana bir üstünlüğü yoktur. Üstünlük ancak takvâ iledir.

Ey insanlar! Yarın beni sizden soracaklar, ne diyeceksiniz?!.

Eshâb-ı kirâm; “Allahü teâlânın dînini tebliğ ettin. Vazîfeni yerine getirdin. Bize vasiyet ve nasîhatte bulundun, diye şehâdet ederiz.” dediler.

Bunun üzerine Resûl-i ekrem sallallahü aleyhi ve sellem efendimiz, mübârek şehâdet parmağını kaldırarak cemâat üzerine çevirip indirdiler ve; “Şâhid ol yâ Rab! Şâhid ol yâ Rab! Şâhid ol yâ Rab!” buyurdular.

Peygamber efendimizin en son yaptığı hac. Haccet-ül-Vedâ, Haccet-ül İslâm, Haccet-ül-Belağ, Haccet-üt Temâm adı da verilir. Peygamber efendimiz 632 (H.10) yılı Zilkâde ayında son haccı için Medîne’de hazırlıklarını tamamlayıp 25. günü öğle namazından sonra gusl edip, mübârek saçlarını tarayıp, güzel kokular sürünmüş olarak Eshâb-ı kirâmla birlikte yola çıktılar. Zülhuleyfe’de Eshâb-ı kirâmın sayısı kırk bin kişiyi aştı. Kurbanlık develeri de berâberinde götürdüler. Peygamber efendimiz Kusva adlı deveyle ihrâmlı halde Mekke’ye geldiler. Yolda katılanlarla Eshâb-ı kirâmın sayısı 124.000’e ulaştı. Zilhicce ayının dördüncü günü Peygamber efendimiz Kâbe’yi görünce doğruca Hacer-ül-esvede varıp selâm verdiler ve mü bârek göz yaşlarıyla Hacer-ül-esved köşesinden tavâfa başladılar. Tavâftan sonra Makâm-ı İbrâhim arkasında iki rekat namaz kıldılar ve Safâ Tepesinden başlayarak Safâ ve Merve arasında yedi defâ Sa’y ettiler. Zilhicce ayının terviye günü yâni Zilhicce ayının sekizinci günü Kusva adlı devesine binip Mina’ya girdiler. Daha sonra Müzdelife’ye geçip Arefe günü sabahı Kusva ileArafat’a yürüdüler. Kusva üzerinde Urene denilen vâdide etrâfına toplanan Eshâb-ı kirâma meşhur Vedâ Hutbesi’ni irâd eylediler (Bkz. Vedâ Hutbesi). Eshâbına ve ümmetine vasiyetlerini bildirdikten sonra öğleyle ikindi namazları cem-i takdim edildi. Peygamber efendimiz daha sonra devesiyle Rahme’ye varıp kıbleye dönerek vakfeye durdular. Herkese vakfeye durmasını emrettiler. Akşam üzeri Mâide sûresi üçüncü âyet-i kerîmesi nâzil oldu. Bu âyet-i kerîmede meâlen; “Bugün dîninizi ikmâl eyledim. Üzerinize olan nîmetimi tamamladım ve size din olarak İslâmiyeti vermekle râzı oldum.” buyrulmuştur.

Peygamber efendimiz Müzdelife’ye hareket edip orada önce akşamın farzını sonra yatsı namazını kıldırdılar. O gece Müzdelife’de kalıp sabah vakti, Meşaril haram denilen yerde vakfeye durdular. Resûlullah efendimiz Zilhiccenin onuncu günü yâni bayramın birinci günü güneş doğmasına yakın Minâ’ya geçip Minâ’yı sağ tarafa alıp cemre yaptılar. Sonra Minâ’da kurban kesim yerinde Medîne-i münevvereden getirilen kurbanlık yüz deveden 63 adedini bizzat kendileri kestiler. Geri kalanını da hazret-i Ali kesti.

Peygamber efendimiz kurbanı kestikten sonra önce berberi Ma’mer bin Abdullah’ı çağırıp mübârek saçlarını traş ettirdiler. Mübârek saçları Eshâb-ı kirâm tarafından yere düşmeden kapışılmıştır.

Peygamber efendimiz traştan sonra elbiselerini giyip güzel kokular sürünüp öğleden önce Kâbe-i muazzamayı tavâf ettiler. Zemzem suyundan içip teşrik günleri gecelerini Minâ’da geçirdiler ve cemreleri tamamladılar.

Sevgili Peygamberimiz Vedâ tavâfından sonra Eshâb-ı kirâmla birlikte Medîne-i münevvereye dönmüşlerdir.

Roma şehrinde etrâfı tamâmen İtalya ile çevrili küçücük bir şehir devleti. Papalığın merkezi durumundadır.

Târihi

Papalar yüzyıllar boyunca, İtalya’nın yarısı üzerinde kısa sürelerle çok defâ geçici olarak hükümran oldular. Bunların yönettiği devletlere Papa devletleri adı verildi. 13 Mayıs 1871’de Papanın hâkimiyeti Roma’daki Vatikan ve Lateram sarayları, Castel Gandolfe villası üzerinde olacak şekilde bir İtalyan kânunuyla sınırlandı.

11 Şubat 1929’da Kardinal Gasparri ve Başbakan Mussolini arasında uzlaşma antlaşması imzâlandı. Antlaşma kararları sonucunda Vatikan şehri bağımsız bir devlet oldu ve Roma Katolikliği İtalya’da özel bir statü kazandı. Antlaşma 1947’de İtalyan Anayasasına sokularak anayasanın 7. maddesini teşkil etti. İtalya ve Vatikan antlaşmayı yeniden gözden geçirmek üzere 1976’da biraraya geldi. Alınan kararlar sonucunda Roma Katolikliği İtalya’da resmî din olmaktan çıktı ve İtalyan okullarındaki din eğitimi son buldu.

Fizikî Yapı

Vatikan, İtalya’nın başşehri Roma’da üçgene benzeyen bir alan üzerinde kurulmuştur. Devlet sınırları içinde St. Peter Kilisesi, bâzı başka kilise ve yapılar ve Papanın yazlık evi olan Gandolfe Şatosu vardır.

Nüfus ve Sosyal Hayat

Halkın % 85’i İtalyan, % 15’i İsviçreli ve yabancılardır. Vatikan’da İtalyanca ve Lâtince konuşulur. Dînî öğretim yapan 7 üniversitesi mevcut olup, bunların dışarıdan gelen 5000 kadar öğrencisi vardır.

Siyâsî Hayat

Vatikan, Papa tarafından idâre edilen bir devlet olup, devlet yönetiminde bir Papalık Sekreterliği, 9 rûhânî bakanlık ve çeşitli kurullar vardır. Kânunlar Katolik mezhebine dayanır.

Ekonomi

Vatikan’da herhangi bir ekonomik üretim alanı yoktur. Gelirler kiliseye yapılan bağışların yatırımlarından, müzelere gelen ziyâreçtilerin bıraktığı para, pul ve mâdenî paraların satışından ibârettir.

Vatikan, bankalardaki para, tahvil, başta silâh fabrikaları olmak üzere çeşitli sanâyi kuruluşlarındaki hisseleriyle dünyânın en zengin şirketlerini çok geride bırakacak servete sâhiptir. Gelirinin çoğunu Hıristiyanlık propagandasına harcar.