Kur’an’ın ilk olarak 610 yılında peygamberimiz yaklaşık kırk yaşı civarındayken vahyedilmeye başlandığı kabul edilmektedir. Daha önce de dikkat çekildiği gibi Kur’an ayetleri tek seferde değil aralıklar ile parça parça indirilmiştir. Allah’tan gelen ayetler, peygamberimizin zihnine ve kalbine yerleştirilmiş ve unutmaması için hafızasına kaydedilmiştir. Ayetler indikçe hem önceden inen ayetler hem de yeni gelen ayetler ile birlikte ayetler iyice yerleşsin ve unutmasın diye peygamberimize tekrar ettirilmiştir.
Peygamberimizin unutmayacak olması Allah’ın lütfu iledir. Allah bu şekilde irade ettiği için peygamberimiz unutmayacaktır. Allah bu şekilde irade etmese elbette peygamberimiz de unutabilirdi. Burada peygamberimizin ne kadar güçlü bir hafızaya sahip olduğu ve hafızasına güvenmesi değil kalbine indirilen ve kendisine okutulanı unutmamasının Allah’ın lütuf ve rahmetinin sonucu olduğu dersi verilir. Allah unutmasını dilemediği için peygamberimiz unutmamıştır. Bu vurgunun yapıldığı benzer ayetler de göz önünde bulundurulduğunda, Allah’ın dilemesi hariç vurgusunun bu sebeple olduğu görülmektedir. Doğrusunu Allah bilir.
Kur’an ayetleri parça parça indikçe hem kayıt altına alınmış hem de inananlar tarafından ezberlenmeye başlanmıştır. Kur’an ayetlerinin yazılı olduğu belgeler vahyin tamamlanması ile birlikte peygamberimiz Hz. Muhammed henüz hayattayken toplanmış ve bir bütün olarak Kur’an ayetleri bir araya getirilmiş olmalıdır. Aksi türlüsü düşünülemez çünkü bu işi en güvenilir ve kuşku bırakmaz biçimde yapabilecek tek kişi, vahyi bizzat alması ve Allah’ın elçisi olması nedeniyle peygamberimiz olacaktır. Kur’an bir bütün olarak bir araya getirildikten sonra zamanla farklı tertipler yani sure sıralamalarındaki bazı farklılıklar ile çeşitli nüshalar ortaya çıkmış olsa da içerdiği ayetler açısından bu nüshalar aralarında bir fark söz konusu değildir.
Emre Dorman